De komst van zelfrijdende auto’s in Groot-Brittannië voelde nog ver weg, tot een recente testrit in het autonome voertuig van Wayve door Noord-Londen. Met plannen voor robotaxi-proeven van niveau 4 in samenwerking met Uber tegen 2026 en een breder uitrolpotentieel tegen 2027, ontwikkelt de technologie zich sneller dan velen hadden verwacht. Alphabet’s Waymo houdt ook Londen in de gaten, wat een mogelijke verschuiving in het transportlandschap van de stad aangeeft.
Londen biedt echter unieke uitdagingen voor autonome voertuigen. De smalle, kronkelige wegen, ontworpen voor paardenkoetsen, staan ver af van de geplande rasters van moderne steden. Obstakels zoals gaten in het wegdek, geparkeerde auto’s en onvoorspelbare voetgangers maken de navigatie lastig, nog verergerd door agressieve chauffeurs, fietsers en zelfs malafide militaire paarden. De publieke scepsis is ook groot: volgens onderzoeken behoort Groot-Brittannië tot de landen die het meest wantrouwend staan tegenover zelfrijdende technologie.
Wayve, opgericht in 2017, opereert vanuit een bescheiden magazijnachtig hoofdkantoor in King’s Cross. In tegenstelling tot de futuristische ontwerpen van sommige autonome voertuigen, lijkt Wayve’s vloot van Ford Mustang Mach-E’s conventioneel, met slechts een kleine sensorkast boven de voorruit die hun zelfrijdende capaciteiten verraadt. Het interieur bevat een prominente noodstopknop, een wettelijke vereiste voor menselijke override.
De testrit overtrof de verwachtingen, aangezien de auto met verrassende vaardigheid door de straten van Londen navigeerde. Hij gaf voorrang aan bestelwagens, minderde vaart voor fietsers en vermeed zelfs voetgangers die oversteekplaatsen negeerden. De rit verliep echter niet soepel, omdat de etherische rust van Waymo’s San Francisco-ervaring ontbrak. Wayve reed aarzelender, als een chauffeur met een nieuw rijbewijs, waarbij hij stopte op kruispunten en andere voertuigen vooraan liet passeren.
Deze aarzeling is opzettelijk. Wayve maakt gebruik van een end-to-end AI-model dat menselijk rijden nabootst in plaats van te vertrouwen op gedetailleerde kaarten en strenge regels. In tegenstelling tot Waymo, die als een machine werkt, past Wayve zich vloeiender aan onvoorspelbare situaties aan. De auto kon wegwerkzaamheden, beginnende bestuurders en zelfs een blinde voetganger met een stok aan, en paste zonder aarzeling zijn koers aan.
De aanpak van Wayve maakt het mogelijk om zijn technologie in onbekende steden in te zetten zonder uitgebreide kartering, zoals blijkt uit recente tests in de Schotse Hooglanden. Het bedrijf voert een AI-‘roadshow’ uit in 500 steden over de hele wereld, waarbij het aanpassingsvermogen ervan in reële omstandigheden wordt getest. Dit staat in schril contrast met de Londense zwarte taxichauffeurs, die duizenden straten uit hun hoofd moeten leren om te slagen voor het ‘The Knowledge’-examen.
De proefrit bracht een verrassende acceptatie van autonomie aan het licht. Tegen het einde stopte de geest met het afvragen wie er reed. De enige herinnering aan de overgang was de schelle zoemer die de menselijke controle aangaf. Wayve’s Londense versie van zelfrijdend rijden is ruiger, minder sciencefiction en menselijker. En misschien is dat precies het punt.
